Na jaren in de top van het klassement te hebben meegedraaid, kreeg WSC 4 aan het begin van het seizoen versterking vanuit een Spaanstalige enclave, bestaande uit Delmiro, Francisco en Aaron. Deze toevoeging bracht niet alleen meer temperament in de ploeg, maar vooral ook een stortvloed aan (wonderschone) doelpunten.
De eerste bekerwedstrijd tegen Kozakken Boys ging nog verloren, maar daarna volgde een indrukwekkende zegereeks: tot aan de winterstop werd er geen enkel punt meer verspeeld. Helaas raakte aanvoerder Bram Slaats in de laatste wedstrijd van het vorige seizoen geblesseerd aan zijn knie. Hij is momenteel nog volop aan het revalideren.
Na de jaarwisseling besloten twee spelers de andere kant van de wereld te verkennen, waardoor WSC4 met een smalle selectie verder moest. In deze periode werd er puntverlies geleden tegen de ploegen uit Kaatsheuvel en op de ijzige ondergrond van De Moer. Hierdoor kwam concurrent SSC'55 akelig dichtbij. Maar in een rechtstreeks duel, met de teruggekeerde wereldreizigers weer in de gelederen, werd hun aanval afgeslagen.
Wat volgde was een wekenlange nek-aan-nekrace, die uiteindelijk pas op de laatste speeldag werd beslist. Dankzij een kleine overwinning op Best Vooruit en een beter doelsaldo van maar liefst 29 doelpunten meer, kroonde WSC 4 zich als de ware kampioen.
Ook in het bekertoernooi ging het crescendo. Hoogtepunt was een memorabele wedstrijd tegen Marvilde, waarin een nagenoeg kansloze achterstand alsnog werd omgebogen en via penalty’s in winst werd omgezet.
Op zaterdag 31 mei krijgt WSC 4 in Dinteloord de kans om tegen GPC Vlissingen ook de beker te winnen.