Niets leukers dan met zielsverwanten praten over muziek. Iemand waar je in dat geval nooit praat tekort komt, is mede Muziekquiz organisator Jos Rutters. Afgelopen weekend zadelde hij me op met wat ‘huiswerk’: de gitaartabs van ‘Just breathe’ van Pearl Jam. Ondanks de tuning in mineur werd ik er erg blij van.

Door Marcel Donks, muziekliefhebber uit Waspik

Toen ik voor mijn dertigste verjaardag van broerlief tien gitaarlessen cadeau kreeg bij Thijs ging er een wereld voor mij open. Ik ben altijd al groot muziekliefhebber geweest, maar hield me nooit echt bezig met hoe liedjes nou precies in elkaar zitten. Als je nummertjes op de gitaar mee wil leren spelen dan ontkom je er niet aan te kijken naar de ritmes, de akkoorden en de timing. Ogenschijnlijk simpele liedjes blijken dan soms erg vernuftig in elkaar te zitten, terwijl nummers die door ‘kenners’ bestempeld worden als ‘hoog niveau’ in een aantal gevallen binnen een uur mee te spelen zijn.

Door die gitaarlessen ontdekte ik mijn voorliefde voor nummers in mineur. Ik ben van huis uit een redelijke optimist en weiger deel te nemen aan de klaagmaatschappij waarin ik opgroei. Ondanks dat ik zeker ook mijn bedenkingen heb met hoe het ons als mensheid zal vergaan in de toekomst, ben ik van mening dat we de koning te rijk mogen zijn op deze plek en in deze tijd te leven. De geschiedenis leert ons dat het ook wel eens anders is geweest. Maar dat neemt niet weg dat ik erg goed gedij met nummers waarin de E-mineurs en de A-mineurs me om de oren vliegen.

'Yes, I understand that every life must end. As we sit alone I know someday we must go. Oh, I'm a lucky man to count on both hands the ones I love. Some folks just have one, yeah others they got none. Stay with me, let's just breathe.' (Just breathe - Pearl Jam)

E-mineur

Die E-mineur is trouwens een van de makkelijkste akkoorden om te spelen. Sterker nog: een kind van 6 jaar speelt zo het intro van ‘Nothing else matters’ van Metallica mee, zo weet ik uit eigen ervaring. Ho, meteen even rechtzetten: dat nummer zit superknap in elkaar en we kozen het niet voor niets als nummer live tijdens ons trouwen, maar juist die E-mineur die Hetfield en Hammett er zo lekker in knallen, bezorgt me ook na honderdduizend keer luisteren nog altijd kippenvel.

'So close, no matter how far, couldn't be much more from the heart. Forever trusting who we are and nothing else matters. Never opened myself this way, life is ours, we live it our way. All these words, I don't just say and nothing else matters. Trust I seek and I find in you, every day for us something new. Open mind for a different view and nothing else matters.' (Nothing else matters - Metallica)

Maar er is meer. Want ondanks dat ik vooral heel veel fijne herinneringen heb aan Rick de Leeuw met zijn Tröckener Kecks kan ik me mee laten slepen in weemoed en melancholie als ik sommige parels van de hand van de voormalig Amsterdammer hoor. Godzijdank heb ik nooit met mezelf in de knoop gezeten en prijs ik me gelukkig met mijn ‘huisje, boompje, beestje’-leven. Maar ik kan me helemaal voorstellen dat mensen voor wie het even niet voor de wind gaat helemaal stuk gaan op ‘Het regent’, een oudje van de Kecks-lp ‘In de krochten van de geest’. Nondeju: wat een stemmig nummer is dat.

'Het regent, hij loopt eenzaam over staat. Hij denkt wat hij al jaren denkt, waar hij nooit over praat. Want hij heeft zoveel te zeggen tegen bijna iedereen, maar het valt niet uit te leggen: hij wil weg, maar hij weet niet waarheen en het regent…' (Het regent - Tröckener Kecks)

Een fikse regenbui is nodig om daarna weer extra dankbaar te zijn voor de eerste zonnestralen. En zo is het in de muziek ook. Gun jezelf af en toe een weemoedig liedje en voel te pijn in al je poriën. De zon schijnt nu eenmaal niet altijd. Muziek biedt troost, als je het maar wilt horen. Open je hart voor de E-mineur en de A-mineur, en het leven wordt een stuk waardevoller. En als dan uiteindelijk de zon weer doorkomt, knal dan de zomer tegemoet in D-majeur. Want aan het einde van de rit is het leven wondermooi. Joepie!