Wat het geheim is van een lang en gelukkig huwelijk? Ad en Paula Hijmans-de Bont moeten er alles vanaf weten, want onlangs vierden ze hun 60-jarig huwelijk. En dat het stel nog steeds gelukkig is met elkaar, dat straalt er meteen vanaf als je ze thuis opzoekt voor een interview.

Door Hetty Dekkers

Ad is nog kwiek van lichaam en geest, ondanks zijn 85 jaar. Hij doet open, Paula (83) zit in haar makkelijke stoel. Ze dwaalt een beetje af, als ze vertelt hoe ze Ad ontmoette, ruim 65 jaar geleden alweer. Maar Ad laat haar liefdevol uitpraten. Hun eerste ontmoeting was bij D’n Bijl, een uitgaanscentrum in Hank. Daar woonden ze allebei in de buurt toen ze jong waren. "Na een vechtpartij, waar mijn broer bij betrokken was, bracht Ad mij naar huis”, vertelt Paula. “En dat deed ik later weer, na de kermis”, vult Ad aan. “Zo is het begonnen.”

Een huwelijk had echter nog heel wat voeten in aarde. “Mijn vader vond Ad eigenlijk te min voor mij”, vertelt Paula. “Hij was maar een werkman en wij hadden een bouwbedrijf thuis.” De tegenstand van pa was zo groot, dat het stel voor het gerecht moest trouwen, 6 mei 1964. Een gewoon huwelijk ging niet, omdat de familie van Paula geen toestemming gaf. Later is dat gelukkig helemaal bijgedraaid. De vader van Paula mocht acht huizen bouwen in Waalwijk, één daarvan richtte hij helemaal in voor zijn dochter en schoonzoon. Zodat ze na een paar jaar inwoning eindelijk een zelfstandig onderkomen hadden.

In dat huis van toen, in de Dr. Donker Curtiusstraat, wonen de twee nog steeds. Ze willen er nooit meer weg, als het even kan. Hun inwonende zoon helpt een beetje mee, maar verder redden ze zich nog aardig zelfstandig. “We doen alles samen”, verklapt, Ad. “Als zij stoft, doe ik het stofzuigen. En de boodschappen doe ik, want Paula loopt een beetje moeilijker dan ik. Dan krijg ik een lijstje mee.”

Behalve een zoon kreeg het echtpaar twee dochters en drie kleinkinderen. Ad is zijn hele leven voorman gewest bij Jamin in Oosterhout. “Daar werkten veel moeilijke jongens, die weinig ophadden met discipline enzo, maar ik heb er toch met veel plezier gewerkt. Als er iemand met een mes dreigde, ging ik er gewoon tussen staan. Dat liep altijd goed af. En de meeste van die jongens waren me toch dankbaar, als ze weer gingen. Omdat ze toch een beetje opvoeding hadden gekregen.”

Paula maakte vaak schoon bij andere mensen, verder zorgde ze voor de drie kinderen uiteraard. Ze is dol op rikken, maar dat doet ze bij een kaartclub want Ad houdt het liever bij zingen. Hij is 25 jaar dirigent geweest van een jongerenkoor in Waalwijk en zingt zelf nog steeds in het gemengd koor van de Antoniuskerk. Samen doen ze vrijwilligerswerk bij Antoniushof. Ad helpt daar bij het eten en Paula draait onder meer de bingo.

Ze hopen nog zo lang mogelijk samen te mogen blijven om te kunnen genieten van elkaar en van het leven. En hoe het zit met het geheim van zo’n harmonieus huwelijksleven? “Liefde, denk ik. Die is er nog steeds”, aldus Ad.