Enkele weken geleden hebben we in dit weekblad een beroep op u gedaan of u ons meer kon vertellen over het Maria monumentje aan de Maas. De redactie had ook mooie foto’s erbij geplaatst. Het heeft gewerkt. Veel reacties met goede tips hebben we ontvangen.

De naam Jan Verhoeven alias ’de Maasman’ werd steeds genoemd. Dat er zoveel mensen van het bestaan van het monumentje afwisten hadden we niet verwacht. De ene reactie was nog mooier dan de andere. De mensen waren erg enthousiast en vertelden waarom ze goede herinneringen hebben aan het monumentje. Zo was er een familie die op een dag in 2016 de as van hun overleden vader hadden opgehaald en even bij het monumentje hebben stilgestaan. Jan heeft tijdens dat moment een Noveen kaars ontstoken. Zelfs foto’s zijn met ons gedeeld. Iemand die Jan goed kent zei dat hij mooi kan vertellen. Anderen kenden hem van de haven. Sommigen fietsten een toertocht en kwamen plotsklaps bij het kapelletje uit. Een meneer die een paar weken geleden, via Rijkswaterstaat en gemeente Waalwijk, met 45 vrijwilligers de Maasoever opschoonde van Raamsdonk tot Doeveren kwam langs het kapelletje en vond het zo bijzonder dat hij daarna ook het artikel las, dat hij meteen reageerde om dit aan ons door te geven.

Niet gevonden

Een mevrouw reageerde: ”Ik weet er niets van misschien kun je ook een oproep plaatsen op Facebook ‘Waalwijk van Toen’ daar hebben mensen zeker antwoord op jullie vraag.” Goede tip. Dit was uiteindelijk niet nodig. Door de velen reacties met steeds de naam van Jan Verhoeven waren we al goed geïnformeerd en geënthousiasmeerd. Maar wat schetst onze verbazing; een dag na plaatsing van het artikel belde Jan Verhoeven de maker van het Maria monumentje. Hij zei: ”Ik ben door veel familie en vrienden geattendeerd op het artikel, dus meld ik me even.” Tijdens het gesprek merkten we meteen dat hij een buitenmens is en een passie heeft voor de natuur met al zijn grilligheden en voor Maria. Jan vertelde over zijn tijd dat hij met zijn boot aan de Maas lag. Snel hebben we een afspraak gepland.

Ondertussen waren we wel benieuwd waar het monumentje precies staat. Van de foto’s weten we dat het gebied daar behoorlijk dicht begroeid is. We zijn gaan zoeken en wat denk je, niet gevonden. Jan moest daar later om lachen toen we het hem vertelden. Hij vindt het wel prima zo. Het moet er ook niet al te druk worden.

Maria veldkapelletje

Jan Verhoeven (53 jaar) is niet zo kerks, heeft daar niet zoveel mee. Maar wel met Maria dat is zijn ding. Vroeger trok hij veel door Zuid-Limburg en zag hij kapelletjes en monumentjes in het glooiende Limburgse land. Hij kreeg een ingeving en besloot in alle stilte zijn eigen Maria veldkapelletje te gaan bouwen. Bij zijn ligplaats aan de haven bij de arm van de Bergsche Maas in Waalwijk was een bosrijke omgeving, daar moest het kapelletje komen. Op marktplaats werden 1000 ijselsteentjes van een boerderij in Nederhemert gekocht. Dat was nog een heel karwei om dat in zijn eentje op zijn plaats te krijgen. Aanhanger vol geladen, cement halen en zorgen dat alles daarna met de kruiwagen naar de plaats aan de Maas kwam. In de zomer van 2010 is Jan begonnen met de fundering. Voor het metselwerk had hij een ervaren metselaar ingeschakeld. Het Mariabeeld met de open armen en de twee engelen tikte hij op de kop in zijn geliefde Zuid-Limburg. Halverwege het bouwen brandde Jan daar de eerste kaars. Tijdens het metselen van het ronde dakje (gewelf), wat niet meeviel, was Jan blij met zijn hulp. Door samen een mal te maken is dat toen ook weer gelukt. In het nog natte cement heeft Jan met zijn vinger het jaartal 2010 geschreven. Zijn prachtige Mariakapelletje was klaar.

Weggedreven

Jarenlang heeft Verhoeven met zijn boot daar gelegen en dat hij een bijzondere band heeft met Maria wordt duidelijk als hij vertelt dat het Mariabeeld op een dag is weggedreven. “Het water stond metershoog tot boven de kapel. Ik heb er met een roeiboot boven gevaren om Maria te gaan zoeken” Toen hij zijn arm in het water stak om te voelen of ze nog in de kapel stond, constateerde hij dat ze weggedreven was. Hij ging haar zoeken. ”Na een aantal weken stond het water lager en vond ik haar stroomopwaarts met de handjes omhoog in de modder.” Voor het monumentje heeft Jan toen een hekje geplaatst zodat Maria niet meer weg zou drijven. Sindsdien ontsteekt Jan dagelijks een kaarsje bij een kleine replica van de Heilige Maagd Maria in de roef van zijn boot.

Herstel zo gefikst

Wat een artikel en een paar foto’s van het Mariamonumentje aan de Maas van Hans Muskens en zijn prettige contact met Frans Bakkers al niet te weeg kan brengen. Wij hopen dat u aan dit verhaal net zo’n plezier beleefd als wij. Jan vraagt zich af hoe nu verder! Zal het monumentje hersteld worden? Hij heeft het destijds uit dankbaarheid gebouwd. Nu is er al jarenlang geen haven meer en het kapelletje staat er verwaarloosd bij.

Misschien heeft iemand een idee? Jan zegt: “Een paar ijsselsteentjes, een beetje specie en het is zo gefikst…” Wij denken er ook zo over!

En Maria, die heeft jaren geleden daarvoor haar toestemming al gegeven.

Stichting Mariakapel Waalwijk