Alsof het zo moet zijn: een van mijn favoriete bandjes Rowwen Hèze viert op uitbundige wijze haar 40-jarig bestaan terwijl bij mij tegenover Sociaal Cultureel Centrum Den Bolder versierd wordt voor het 50-jarig bestaan. Net als Rowwen Hèze voor America het smeermiddel is, vormt Den Bolder al generaties lang het middelpunt van Waspik.
''t Is neet te zeen, mar 't is echt woar: deze jong wuurd bijna vieftig joar. Niks mier an doon, net wat geej zegt, 't kwaam aaltied op zien bien terecht.' (50 jaor)
Nog steeds hoor ik de generatie van mijn ouders over ‘de jongensschool’ als het gaat om de plek waar Den Bolder al 50 jaar lang als ‘gemeenschapshuis’ draait. Niet gek, want tot 1968 was precies op die plek de school te vinden; eerst als openbare school en later als katholieke jongensschool. De meeste generatiegenoten van ons pa kregen er les. Nog met grote regelmaat komen de smeuïge verhalen uit die tijd boven tafel.
Ik leerde het karakteristieke witte gebouw als klein manneke vooral kennen als de plek waar carnaval gevierd werd. Ik kwam er in die jaren niet vaak, want ik gaf geen bal om carnaval. Toen ik wat ouder werd, gingen we met de maten wel wat vaker naar Den Bolder en dan met name als er een concert was of als één van de werkgroepen een muzikale avond organiseerde. Vooral de nisjes in het bargedeelte herinner ik me goed.
Dubbelfeest nu in dezelfde week Rowwen Hèze haar 40-jarig bestaan viert.
Half jaren negentig raakte ik nauw betrokken bij vereniging Den Bolder. Ik zat aan het einde van mijn opleiding en wist dat ik ‘iets’ wilde gaan doen met schrijven en ontwerpen. Toenmalig beheerder van dienst Hubert van Dongen wist me te strikken om de redactie en het ontwerp van ‘Den Bolder Aktief’ voor mijn rekening te nemen; het verenigingsblad wat rond die tijd wat was doodgebloed. Leuke uitdaging. Voorwaarde van voorzitter Bert de Graauw was echter dat ik dan ook in het bestuur moest komen; dan wist ik immers beter waar ik over schreef. Hoewel daar niet persé mijn ambitie lag, ben ik er toch ingestapt om het vervolgens bijna twintig jaar vol te houden.
Metamorfose
Ik zag Den Bolder veranderen van een ‘simpel gemeenschapshuis’ naar een professioneel sociaal cultureel centrum. Om die stap te zetten bleek eind jaren negentig nieuwbouw nodig. Ik mocht onderdeel zijn van die metamorfose en heb me met de rest van het bestuur kritisch gebogen over de ontwerpen die voor het nieuwe gebouw werden ingediend. Het had niet veel gescheeld of de keuze was gevallen op een gebouw in de vorm van een schip, bedacht naar de naam Den Bolder. Maar uiteindelijk bleek het ontwerp van architect Miel Wijnen het beste, vooral kijkend naar de multifunctionele ambities die het bestuur met het gebouw had.
Die ambities bleken nog niet eens zo hoog gegrepen. Den Bolder kreeg een enorme impuls: bestaande activiteiten kregen een opleving en nieuwe evenementen sloegen vrijwel allemaal aan. Heel Waspik leek in die jaren Den Bolder te kiezen als ‘nieuwe’ uitgaansplek in Waspik. Heerlijke tijd! Dat het een jaar of tien later allemaal wat moeizamer ging, is logisch. Het nieuwe was er vanaf en de mogelijkheden om elders vertier te zoeken namen toe. Ik denk dat zoiets altijd in golfbewegingen gaat.
'Ik ken heer bijna iederien: de mieste van naam, allemoal van gezicht. Als ik heer dor de stroate loep, ving ik de weg met mien oege dicht. ’s Aovends blinkt d’r ’n ster, ’n knipperend licht dat seint van hiel ver. Um twelf oor giet de stroatlamp oet: de werld wuurd klein, ’t geluk is groet. Doar schuuft ‘n gordien als ’n zilvere vlaag, doar zet ik ‘n kroen op ’t end van d’n daag, zilverstroat.' (Zilverstroat)
De trouwe vrijwilligersgroep hield stand. Ondanks dat het een groep is die redelijk op leeftijd is, blijven de energie en het enthousiasme van die club Den Bolder een jong elan geven. Ik geniet daar iedere keer weer van als ik Den Bolder in loop. Wat dat betreft heeft Den Bolder echt geen hulp van buitenaf nodig; er zijn vrijwilligers genoeg om het culturele middelpunt netjes te onderhouden. Ook nieuwe vrijwilligers trouwens hoor, want met name in de jeugdwerkgroepen zie je de Waspikse jongeren samenkomen om hun vrije tijd te steken in de organisatie van leuke activiteiten voor de kinderen.
Een foto uit de oude doos toen Den Bolder nog gehuisvest zat in de oude jongensschool.
En nu is het dus tijd voor de viering van het gouden jubileum. De voorbijganger kan er niet omheen; de bolder voor het gebouw, het symbool van de vereniging, is voor de gelegenheid opvallend goud geverfd en vlaggen en banners geven het gebouw een feestelijke uitstraling. Binnen is het ook feest, want de verbouwing van de afgelopen jaren heeft Den Bolder bijna ‘on-Waspiks’ mooi gemaakt. Ik denk dat alle bromsnorren en critici maar eens binnen moeten lopen binnenkort. Niet de boel afzeiken, maar verdorie trots zijn op zo’n prachtig gebouw met al haar mogelijkheden en activiteiten. En vooral: trots zijn op al die Waspikkers die daar tijd en energie insteken. Dat doen ze niet voor zichzelf, maar om Waspik die fijne plek te laten zijn waarvan iedereen altijd zegt dat het zo is. Als Den Bolder ooit weg zou vallen dan zijn ‘we’ binnen mum van tijd een slapend, saai dorp.
'Ut wuurd drukker, de biljartclub keumt nar binne, verloare mar dat makt vur die niks oet. Dikke Piet zet dat 'ie vet haj kunne winne, mar d'n teagestand waas schienbaar toch wat groet. En zoe velt d'r doar wal aalt wat te beleave, minse koome doar nar binne, minse goan. Al stort de ganse werld inien 't kan niks geave, zolang 't beer en de café mar blieve stoan.' (Bestel mar)
Tijd voor reuring dus. Om de viering van 50 jaar Den Bolder niet zomaar voorbij te laten gaan, hebben de beheerders en werkgroepen een leuk programma opgesteld. De groots opgezette reünie aanstaande zaterdag is daarvan een van de hoogtepunten; daar zullen jong en oud uit Waspik herinneringen ophalen en samen feestvieren. Die herinneringen krijgen een gezicht op de tentoonstelling die heemkundekring Op ’t Goede Spoor heeft ingericht op de bovenverdieping van Den Bolder, te zien tot 5 oktober. Op zondag 5 oktober is er ook nog Allo Allo Theatre a Velo. Er is komend weekend trouwens heel veel te doen. Ach: check de site en de socials van Den Bolder maar voor alle info; daar hoef ik geen reclame voor te maken.
'Dan is ‘t mar dom, wat ik duj, heb ik andere maniere. Zo dom, wat ik duj, ien ding zal ik noeit verliere: elke daag ‘n bitje viere.' (En dan is ’t mar dom)
Kijkend naar het enthousiasme van mensen die bij Den Bolder betrokken zijn, heb ik het gevoel dat de golfbeweging weer gaat zorgen voor een opleving. Ik hoop dat van harte, want met de sluiting van d’Ouwe Haven hebben mijn kinderen en hun leeftijdsgenoten een plek nodig waar ze herinneringen kunnen maken voor het leven; herinneringen die ze net als hun ouders en grootouders gewoon in het eigen dorp maken, want zo doen we dat in Waspik. Den Bolder: gefeliciteerd met jullie gouden jubileum; ga zo door!
'En 's oavends in de verte makt d'n hemel zien gebaar. In elk café, in elk hoes kroepe minse bij elkaar. In 't donker schient de sterrenhemel boave 't verstand, boave 't luie land. Heer is vul mier an de hand.' (Goud)
Marcel Donks, muziekliefhebber uit Waspik